Door: Werner Schlosser
Het Edison Pop Gala was de ‘hottest ticket in town’ en de bewegingsruimte in The Harbour Club was dan ook beperkt. Zelden was de zaal zo vol smokings met pretenties en hakken op niveau. Tegelijkertijd was er veel jong elan. Meer dan ooit was de jeugd vertegenwoordigd in de nominaties voor de oudste muziekprijs van Nederland, en niet eerder maakten zoveel hiphopartiesten kans op een prestigieuze Edison.
Well, you’re all dressed up
You have a special place to go
It was worth waiting another year
To be in our show
De avond werd op kenmerkend laconieke wijze aan elkaar gepraat door acteur Frank Lammers, die eerder al een Edison Klassiek Gala presenteerde. Hij opende de avond met een gefingeerd telefoongesprek met juryvoorzitter Leon Verdonschot. Daarmee kreeg hij de genodigden nog niet direct bij de les, maar hij werd zelf ook afgeleid door een voorbijlopende dame: “Zo, had mijn vrouw maar één zo’n borst, zou Godfried Bomans gezegd hebben.” Bomans deed tijdens het Grand Gala du Disque van 1963 immers de legendarisch geworden uitspraak ‘Had mijn vrouw maar één zo’n been’, doelende op het onderstel van Marlène Dietrich.
Alternative
Nadat De Staat het publiek met het eerste optreden van de avond (Get On Screen) had wakker geschud en Lammers een lauwe reactie kreeg op zijn oproep tot een applaus voor alle roadies van Nederland, werd de eerste winnaar bekendgemaakt. De Nederlands/Nieuw-Zeelandse band MY BABY won een Edison in de categorie Alternative voor hun album Shamanaid. Broer en zus (drummer en zangeres) Joost en Cato van Dijck namen het beeldje in ontvangst. Gitarist Daniel Johnston ontbrak. In zijn ‘dankwoord’ legde Joost uit waarom: “Daniel zit thuis tv te kijken en stiekem ben ik wel jaloers op hem.” Wat er dan zo belangrijk was? “Ja, cricket en zo.”
Dance
Ook de uitreiking in de categorie Dance verliep niet heel glamourous. Die Edison ging naar Yellow Claw, maar die hadden verplichtingen in Miami. “Ik heb nu dus een beeldje over”, zei Lammers, die vervolgens een aantal roemruchte Edison-weigeraars aanhaalde: “Doe Maar, André Hazes, Frank Zappa en niet te vergeten De Vliegende Panters.” Om meerdere redenen geen terechte vergelijking. Doe Maar heeft nooit geweigerd, maar kwam ooit niet in aanmerking voor een oeuvreprijs omdat ze niet kwamen optreden, wat toen nog een eis was. De volgende op het lijstje was André Hazes, maar die interpreteerde dat als ‘tweede keus’. De Vliegende Panters bedankten voor de eer omdat ze per ongeluk niet waren uitgenodigd voor de uitreiking. Oeps… Bij Yellow Claw is van weigering überhaupt geen sprake. Er wordt dus voor gezorgd dat het beeldje gewoon bij de winnaars terechtkomt.
Een noviteit tijdens deze editie van het gala was een kleiner, tweede podium in het publiek. Het eerste optreden op dit ‘B-Stage’ was van HAEVN, dat hun doorbraaksingle Finding Out More speelde. Rondom het podium werd hier aandachtig naar geluisterd, maar verderop in de zaal stak ogenblikkelijk geroezemoes op. Lammers kon achteraf melden dat HAEVN binnenkort de nieuwe single Bright Lights uitbrengt. “Die kunnen jullie dan dus allemaal illegaal downloaden.”
Volksmuziek
Tino Martin liet in de categorie Volksmuziek Django Wagner en Henk Bernard achter zich met zijn album Jij Liet Me Vallen. Dus één keer raden wat er bijna gebeurde toen hij het beeldje overhandigd kreeg… Hij vond de Edison ‘best zwaar’, niet wetende dat de Edisons die beginjaren ’60 werden uitgereikt 12(!) kilo wogen. Daar kieperde destijds menig frêle artiest het podium mee af. Martin zei het ongelofelijk te vinden dat hij al met zijn debuutalbum deze erkenning kreeg en bedankte de mensen ‘die onvoorwaardelijk voor me vechten’.
Nieuwkomer
De beste nieuwkomer van het afgelopen jaar is een artiest die zijn plek in de eredivisie van de Nederlandse popmuziek niet zozeer verworven heeft, maar opgeëist. Hij was er gewoon opeens en niemand kon om hem heen. Ook de Edisonjury niet. Je zou verwachten dat Lil’ Kleine niet zo’n last heeft van die spotlights, maar getuige zijn zonnebril leek het daar wel op. Hij bedankte ‘iedereen die naar mijn muziek luistert en die miljoenen streams veroorzaken’. En zijn vader. “Je bent er nu niet, maar luv you!”
Nadat Rondé hun single Run gespeeld had, somde Lammers nog even de grootste Edisonwinnaars tot nu toe op: Marco Borsato heeft extra heipalen onder zijn huis laten slaan vanwege zijn 14 Edisons, Anouk heeft er 10 en Herman van Veen 8.
Videoclip
Anouk had dit jaar kans om nog een beeld aan haar verzameling toe te voegen, want zij was genomineerd voor de videoclip bij Dominique. Zowel zij als Lil’ Kleine moest echter haar meerdere erkennen in De Staat, die de Edison won voor hun clip bij Witch Doctor. Torre Florim bedankte hiervoor het TAX-videoclipfonds. “Die maken veel leuke dingen mogelijk, waaronder deze clip. Ik vind het zelf ook de beste video ever.” Daarnaast bedankte hij Floris Kaayk en Studio Smack, die de clip mede-regisseerden. Florim werd op zijn beurt bedankt voor zijn geduld, refererend aan het feit dat de totstandkoming van de baanbrekende video twee jaar in beslag nam.
Hiphop
Misschien de minst verrassende winnaar van de avond, maar daarom niet minder verdiend, was het naar zichzelf genoemde album van het New Wave-project. Dat het succes zo’n omvang zou krijgen, had niemand verwacht, inclusief de artiesten zelf. Terwijl het podium zich volledig vulde met winnaars, gaf Lil’ Kleine aan iedereen die op het album stond te willen bedanken. “De jeugd is de toekomst, yeah!” Lammers liet deze unieke gelegenheid niet aan zich voorbijgaan: “Kan iemand even een foto voor mij maken? Dit maak ik niet zo vaak mee.”
Aansluitend speelde Kenny B, toepasselijk op de B-Stage, zijn zomerhit Parijs. Hij werd daarbij alleen begeleid door een akoestische gitaar. “Ik hoefde mijn band niet mee te nemen, want iedereen zou meezingen”, zei hij. Een massale sing-along werd het echter niet.
Ook het intieme optreden van Maaike Ouboter leende zich daar niet voor, maar blijkbaar wel voor luidruchtig gebabbel in de zaal. Lammers zei daarna dat de zangeres een liedje (Lijmen) van haar album En Hoe Het Dan Ook Weer Dag Wordt speelde. “Dat geldt straks ook voor jullie, stelletje barbaren.”
Song
Parijs van Kenny B, de grootste hit uit het 20-jarig bestaan van label Top Notch, werd uitgeroepen tot de song van het afgelopen jaar. Hij noemde in zijn dankwoord geen namen, omdat hij anders teveel mensen tekort zou doen. Wel voegde hij de aanwezigen toe: “Ik geloof dat liefde sterker is dan haat.” Een universele boodschap. Althans, hij noemde geen directe aanleiding.
Rock
John Coffey bewees dat ze met dezelfde chirurgische precisie een beeldje in ontvangst kunnen nemen als een biertje uit de lucht grijpen. Ze waren duidelijk blij met hun Edison, hoewel moet worden geconstateerd dat de fles champagne eerder de lucht in ging dan de vers gewonnen prijs. Life is all about priorities… Maar het was misschien ook de verbouwereerdheid: “We maken keiharde teringherrie en dan verwacht je niet zo’n erkenning. Laat het een inspiratie zijn voor andere bands om eigenwijze teringherrie te maken.”
Het contrast met het daarop volgende optreden van Douwe Bob, die zijn songfestivalnummer Slow Down speelde, kon niet veel groter.
Pop
Niet veel later kon hij zichzelf omdopen in Douwe Pop, nadat hij voor zijn album Pass It On een Edison kreeg overhandigd. Hij keek op de sokkel en constateerde met tevredenheid: “Het staat er echt op….” De zanger gaf aan ook de albums van de medegenomineerden Kovacs en Kenny B te hebben beluisterd en die erg goed te vinden. Feit is echter dat zijn album het beeldje opleverde. Hij bedankte daarvoor de andere songwriters, waarmee hij het album schreef en zijn label Universal voor de vrijheid die ze daarbij kregen.
Met nog één Edison in het vooruitzicht bedankte Lammers de juryleden Angela Groothuizen, Dave Minneboo (of, ‘Minneboe’, zoals hij het uitsprak), Joost Neelemans, Tijs van Liemt, Roland Snoeijer, Joey Ruchtie, Job de Wit en voorzitter Leon Verdonschot. “Zij moesten naast alle mooie albums ook luisteren naar de verschrikkelijke producten die zijn uitgebracht.”
Album
Het beste album van 2015 viel absoluut in die eerste categorie. Voor deze Edison waren geen genomineerden geselecteerd, maar direct een winnaar aangewezen: New Wave van New Wave werd door de jury omschreven als ‘een explosie van creativiteit’. Opnieuw namen de aanwezige deelnemers aan het project bezit van een podium, waar in de kolkende massa de flessen champagne van hand tot hand gingen.
Het was de tweede Edison voor New Wave en de derde voor Lil’ Kleine: zijn naam (en faam) is groot! Dat bewees hij ook met het afsluitende optreden van de avond, waarbij hij samen met Ronnie Flex hun hit Drank En Drugs liet horen.
Frank Lammers kwam daarna nog één keer op het podium, toepasselijk in een hoodie gestoken. Zijn oproep ‘drink teveel en doe alles wat zij hebben uitgevonden’ was niet aan dovemans oren gericht.
Over dovemans oren gesproken: de typische muziekindustriegewoonte om door optredens van zijn eigen artiesten heen te praten werd tijdens deze feestavond vrolijk in standgehouden, maar daarna nam de muziek wraak. De muziek ter afsluiting werd met een dusdanig volume afgespeeld, dat nauwelijks een fatsoenlijk gesprek te voeren was. Dat zal ze leren ;-).
Luxeprobleem
En toch was het Edison Pop Gala dit jaar, na de succesvolle edities van de afgelopen jaren, meer in trek dan ooit. Hoewel het een avond voor genodigden was, kwamen vele, vele spontane aanmeldingen binnen. Dan is een zaal als The Harbour Club in no-time vol en kun je als organisatie niet anders dan mensen moeten teleurstellen. ‘Fuck de Edisons’ had een van de afgewezen geïnteresseerden zich zelfs via social media laten ontvallen. Maar ook de aanwezigen moesten soms met lichte aandrang in het organisatorische keurslijf geperst worden. Een groot gezelschap als de New Wavers kun je nu eenmaal niet allemaal in één ‘booth’ kwijt en moest dus worden opgesplitst. Met als positief uitvloeisel in dit geval dat ook de feestvreugde zich daarmee over de hele zaal verspreidde.
De vraag is nu of de Edison Stichting aan de druk gehoor moet geven door naar een grotere venue op zoek te gaan of het feestje exclusief en gewild moet houden. Over die vraag buigt men zich de komende tijd. En zeg eerlijk, welke organisatie wil niet met zo’n luxeprobleem geconfronteerd worden? Tot volgend jaar!