Oeuvreprijs (postuum)
Louis van Dijk
Louis van Dijk geldt als één van de meest markante pianisten van zijn generatie. Hij won op zijn 19de “in de moderne sector” het iconische Loosdrecht Jazz Concours 1961, maar studeerde ook cum laude af aan het Conservatorium van Amsterdam. Hij ontving daarna onder meer negentien gouden en drie platina platen, vier Edisons en wordt nu terecht postuum onderscheiden met de ere Oeuvre Edison.
Toen Louis van Dijk april dit jaar overleed liet hij een omvangrijk én opvallend veelzijdig oeuvre na. Het beslaat rond de 90 verschillende albums. Platen waarbij Louis -net als zijn voorbeeld Oscar Peterson- de rol van een subliem dienende begeleider inneemt, maar ook samen met legendarische jazz combo’s. En daarnaast een lange lijst van diverse samenwerkingen met onder meer Ramses Shaffy (Shaffy Chantant), Ann Burton, Pim Jacobs, Rita Reys, Niels-Henning Ørsted Pedersen, Rogier van Otterloo, Dick Bakker, Thijs van Leer, Jaap van Zweden, het Rosenberg Trio, Toots Thielemans, Chris Hinze, Frits Landesbergen, gevleugelde vriend prof. mr. Pieter van Vollenhoven en protegé Cor Bakker.
Met zijn onuitputtelijke improvisatievermogen, fraaie touché en briljante speelgemak overtuigde hij zes decennia in diverse genres. Van zijn geliefde Bach tot Bacharach, Bannink en de Beatles. En van Monk en Morricone tot Mozart.
Onder leiding van producers John J. Vis en Ruud Jacobs maakte Louis van Dijk bijzonder succesvolle concept albums, waarmee hij begin jaren zeventig één van Nederlands bekendste pianisten werd.
Om met zijn favoriete schrijver Gerard Reve af te sluiten, het oeuvre Louis van Dijk “is niet onopgemerkt gebleven”.
Imme Schade van Westrum
Oeuvreprijs
Eric Vloeimans
Het wordt dringen in de prijzenkast van Eric Vloeimans. Niet verrassend, want als je zo virtuoos over allerlei -door zogeheten kenners aangebrachte- scheidslijnen binnen de muziek heen springt, kom je bij een breed publiek en een grote vertegenwoordiging van pers en media in het vizier. Naast zijn unieke eigen geluid, stijl, techniek en composities zijn het ook de bijzondere samenwerkingen die Vloeimans een fenomeen maken. Kamermuziek, wereldmuziek, jazz, rock, symfonisch, het lijkt hem allemaal te passen als een handschoen. Nergens wordt het een gimmick, altijd blijft het smaakvol, avontuurlijk en van het hoogste niveau. Vloeimans past deels in de traditie van de jonge Nederlandse garde die begin jaren ’90 terrein veroverde, maar er klinken ook enkele grote voorgangers door in zijn spel. Vooral Jon Hassell ziet in Vloeimans een ambassadeur voor zijn wijze van spel. Tegelijkertijd is Vloeimans zelf ook weer van invloed op jongere generaties. Door zijn spel, zijn visie op de technische ontwikkeling van het instrument en met zijn releases en muziekboeken. Het is zelfs voor te stellen dat Vloeimans bepaalde modeontwerpers inspireert! Op zijn website lezen we: “Ik maak muziek voor miljoenen, maar die heb ik nog niet allemaal bereikt.” Volgens de jury is dat slechts een kwestie van tijd. Een terechte en voor nog meer verrassingen zorgende winnaar!
Co de Kloet
Jazz Nationaal
Teus Nobel – Saudade (WedgeView Music)
Teus Nobel is één van de topspelers in het Nederlandse Trompettisten Team. Zijn techniek en toon zijn indrukwekkend en lijken zich steeds verder te ontwikkelen. Opmerkelijk ook is zijn artistieke veelzijdigheid. Jazz, cross-over, traditie, vernieuwing, het zit allemaal verweven in zijn muziek, zowel op het podium als in de studio. Het niveau van zijn veelzijdigheid stelde hem in staat een virtuoze ode te brengen aan de grote Antonio Carlos Jobim. Een eigen visie te presenteren op zo’n fenomeen getuigt van grote klasse. Nobel kiest ook zijn samenwerkingen met zorg. Naast de geweldige musici met wie hij vaker speelt, wordt ook de mogelijkheid met de strijkers van het Radio Philharmonisch Orkest te werken volledig uitgebuit. Daarbij noemen wij met name Roeland Jacobs, die als musicus, arrangeur, producer en grote man achter studio en label Wedgeview samen met Teus een tandem vormt dat hopelijk vaker dit soort parels zal afleveren.
Co de Kloet
Jazz Internationaal
Joel Ross – KingMaker (Blue Note/Universal Music BV)
Nieuwkomer Joel Ross levert met KingMaker een schitterend album af op een ongebruikelijk instrument. Passend in de traditie van Milt Jackson en Bobby Hutcherson, en studerend bij vernieuwer Stefon Harris, maakt Ross de vibrafoon anno 2020 opnieuw relevant. KingMaker is een prachtig tijdloos akoestisch jazz album. Op alle nummers, waarvan 11 van de 12 door hemzelf geschreven, is hij aanwezig met subtiele en mooie invullingen. Nergens lijkt sprake van een bandleider met wat side-men: de kracht van het album zit in het groepsgeluid. Ook hier zijn de keuzes van Ross scherp. In zijn band zit de upcoming saxofonist Immanuel Wilkins. Razor-sharp als Joel Ross zelf. Hier is een nieuwe generatie aan het werk, die speelt in de traditie, maar die in attitude even zo makkelijk de cross-over maakt naar een jonger publiek. En dit publiek ook met regelmaat voor zich ziet: Joel Ross maakte in 2018 naam voor zichzelf op het veel besproken album Universal Beings van Makaya McCraven en het new-urban-jazz georiënteerde album Flight van James Francies.
Michelle Kuypers
Jazz Vocaal Nationaal
Maria Mendes feat. Metropole Orkest & John Beasley – Close To Me (Justin Time Records Inc./ADA/Warner Music Group)
Met Close To Me is de van oorsprong Portugese Maria Mendes er in geslaagd haar Fado achtergrond te vertalen naar eigentijdse kamerjazz. Hoewel Mendes onder meer in New York studeerde en geroemd werd door Quincy Jones is Close To Me muzikaal gezien een Nederlands verhaal. In de kleine bezettingen bevinden zich de vaderlandse topbegeleiders Karel Boehlee (piano), Jasper Somsen (akoestische bas), Jasper van Hulten (drums en percussie) en Vincent Houdijk (vibrafoon).
Ook werkt de al geruime tijd in Nederland wonende zangeres samen met het Metropole Orkest in een kamerbezetting van 30 musici. Hierbij is een prominente rol weggelegd voor John Beasley. Niet alleen als gepassioneerd dirigent, maar ook als arrangeur, producer en toetsenist. Beasley, die nog heeft gewerkt met Miles Davis, geeft Maria Mendes de vleugels waarmee zij het gangbare ruimschoots overstijgt. Een andere vermelding - bij dit ook voor een Latin Grammy Award genomineerde album - verdiend Hermeto’s Fado For Maria, een eerbetoon van de legendarische Braziliaanse legende Hermeto Pascoal (84).
Zowel in de kleine als symfonische bezettingen zingt Mendes haar ‘saudade’ zoals die hoort: warm, intens en meeslepend.
Imme Schade van Westrum
Jazz Vocaal Internationaal
Terri Lyne Carrington & Social Science – Waiting Game (Motema/[PIAS] Holland)
Wat Waiting Game, het ambitieuze dubbelalbum van Terri Lyne Carrington, direct laat horen, is de veelzijdigheid, power en creativiteit van Social Science, haar nieuwe band. Op de eerste schijf komen soul, hiphop, bop, rock en jazz samen in elf vocale tracks, die handelen over politiegeweld, homofobie, racisme, gendergelijkheid en de omstandigheden in de Amerikaanse gevangenissen. Op de tweede cd staat een vierdelige instrumentale jazzsuite voor kwartet, waarin onder meer Esperanza Spalding op staande bas haar opwachting maakt. Tekstueel windt het gezelschap er geen doekjes om. De rap lyrics zijn expliciet en koken over van woede, maar belangrijker nog: ze zijn helemaal van deze tijd. De muziek op disk 1 heeft daarentegen meer eeuwigheidswaarde en is genuanceerd en gebalanceerd. Zoals gezegd is Waiting Game een dubbelaar, maar eigenlijk zijn het twee opzichzelfstaande platen. De Dreams and Desperate Measures-suite op disk 2 is totaal anders van stijl, toon en kleur, dan alles op de eerste cd. Prachtige avontuurlijke geïmproviseerde muziek van vier geweldige musici. Kortom, jazzdrummer Carrington heeft haar sporen ruimschoots verdiend als sessiemuzikant en met veel grote namen samengewerkt, maar met dit zeer persoonlijke en spirituele album verlegt ze haar grenzen wederom. Spannend, gedurfd en voor ieder wat wils dus.
Paul Bruger
World
Burna Boy – African Giant (Atlantic Recording Corporation/Warner Music Group)
Binnen de wereld- en popmuziek is de Nigeriaan Burna Boy een sensatie. Zijn muziek is onmiskenbaar Afrikaans, maar past naadloos in de hedendaagse popmuziekcultuur. African Giant bevat een uitdagende mix van Rap, RnB, Reggae en Afrikaanse popmuziek en herinnert bij vlagen aan de eveneens Nigeriaanse grootheid Fela Kuti. Dat laatste is niet verwonderlijk. Zijn grootvader was Kuti’s manager. Van jongs af aan was Burna Boy een muzikale omnivoor. Via zijn vader hoorde hij dancehall en op school Amerikaanse RnB. Vanuit Nigeria verhuisde hij naar Londen. Die diversiteit aan invloeden is terug te horen op het album African Giant, met gastoptredens van vele grootheden uit de diverse muziekstijlen waaruit hij put. Telkens weet Burna Boy deze vakkundig, op diverse Afrikaanse grooves, tot een coherent geheel samen te brengen. Op het album zijn gastoptredens van o.a. Angélique Kidjo in duet met Damian Marley, de Engelse jonge soulster Jorja Smith, de Amerikaanse YG en Future. Taalkundig is dit album ook een mix, met gastbijdragen in het Engels, terwijl Burna Boy op dit album zelf voornamelijk zingt in Pidgin, Yoruba en Igbo. Ondanks dat het een heerlijk groovend album is, is de aangesneden thematiek diep. Ook dat past in de traditie van Kuti: Burna snijdt corruptie en andere misstanden in de maatschappij aan.
Michelle Kuypers
Soul, Funk, R&B
Brittany Howard – Jaime (Sony Music Entertainment UK)
Thuiskomen bij jezelf. Brittany Howard heeft als frontvrouw van de band Alabama Shakes veel voor anderen gesproken, maar praat op haar solodebuut Jaime eindelijk voor zichzelf. Wat ze te vertellen heeft raakt: verhalen over haar jeugd in het zuiden van Amerika waar ze racisme van dichtbij meemaakte en zich afvraagt waarom deze haat nog steeds bestaat. Maar ook verhalen over zorgeloos ontspannen met de mensen waar je van houdt. Een album dat je bij de ziel grijpt en tegelijk kalmeert. De jury viel voor haar open en diep persoonlijke teksten die begeleid worden door een grote variatie aan soulvolle beats waar o.a. Robert Glasper en drummer Nate Smith aan meewerkten. Haar expressieve stem is de rode draad die je meeneemt naar zoete r&b vibes, drukke synthesizer gedreven nummers, funky invloeden en hartverwarmende soul. Brittany Howard weet ons te raken met een creatief, divers en compleet album dat we blijven aanzetten.
Angelique Houtveen
Het document
Barrelhouse – 45 Years On The Road (Munich Records/V2 Records B.V.)
Het is een vraag die me bezighoudt: zou het bluesbandje Barrelhouse bij de oprichting in 1974 vermoed hebben dat hun label 45 jaar later een luxueuze box zou uitbrengen, met tien studio-producties en twee live cd’s. Al die tijd was, en is, de band toonaangevend en blijven ze de grenzen van het genre opzoeken, onder meer door het aangaan van bijzondere samenwerkingen. Tineke Schoemaker en “haar mannen” zijn elkaar, met hier en daar een tussenstopje, trouw gebleven. Niet alleen trouw aan elkaar, maar ook aan het genre en het publiek. Daarmee nemen ze een unieke en belangrijke plek in de muziekwereld in die met dit prachtig vormgegeven document gevierd wordt. Deze box hoort in de collectie van elke muziekliefhebber en is waarschijnlijk de start voor een inspirerend vervolg, want Barrelhouse is still going strong.
Co de Kloet