Juryrapport oeuvreprijs: ANOUK
Ze is de grootste rockster van Nederland en dat eigenlijk al vanaf het allereerste begin, die eerste single, die eerste nummer 1-hit. Inmiddels staat ze al twintig jaar aan de absolute top, zonder dat ze ook maar een moment lijkt te vertragen. Vorig jaar verschenen er weer twee studioalbums van haar hand. Daarnaast is deze artiest diezelfde twintig jaar volledig zichzelf geweest, rauw en eerlijk in alles wat ze doet en houdt ze haar carrière stevig in eigen hand. Niemand had het verloop daarvan kunnen voorspellen, zij zelf vermoedelijk ook niet. Het pad dat ze bewandeld heeft, is grillig, steeds op zoek naar nieuwe inspiratie, perfectie, nooit op halve kracht.
Het heeft een tot nu toe uniek eigenzinnig oeuvre opgeleverd, waarin ze zichzelf steeds uitdaagt door open te staan voor nieuwe stijlen, invloeden, ideeën. In talloze verschillende genres heeft ze tenminste één onuitwisbare kraker op haar naam staan en ze maakte zelfs het Eurovisie Songfestival cool en smaakvol.
Ze is ongrijpbaar, zoals alle grote kunstenaars en artiesten dat zijn, een autonome muzikant die staat voor haar keuzes, voor haar carrière, die zich door niemand van haar eigen visie laat afbrengen. Ze kijkt niet in de achteruitkijkspiegel maar voortdurend vooruit, naar nieuwe muziek om te ontdekken, nieuwe stijlen om mee te experimenteren, nieuwe plannen, nieuwe energie. Wie al haar videoclips op een rijtje zet, hoort en ziet zoveel verschillende invalshoeken en ideeën, steeds zo sterk uitgevoerd, dat het geen wonder is dat ze al die tijd onze aandacht zo heeft vastgehouden. Ze is een dijk van een zangeres die volop gas kan geven en haar stem op talloze manieren inzet, steeds zoals ze denkt dat het lied van het moment dat nodig heeft.
De jury kan niet wachten op waar ze de komende decennia nog mee komt. Maar stelt nu, na die eerste twintig jaar, wel vast, dat ze een ijzersterk en bijzonder oeuvre heeft opgebouwd dat in de Nederlandse popgeschiedenis op een ongekend eenzame hoogte staat, en kent daarom de oeuvreprijs toe aan Anouk.
Juryrapport Pop: DOUWE BOB – FOOL BAR
Fool Bar is de beste plaat die Douwe Bob tot nu toe maakte. Muzikaal benadert de 24-jarige singer-songwriter er samen met zijn kompanen Matthijs van Duijvenbode en Jan Peter Hoekstra de perfectie op, met een scala aan ijzersterke, hitgevoelige melodieën, een zeer knappe hard-zacht-balans en de meest uitgesproken teksten van deze jonge twintiger ooit. Dit laatste is belangrijk, want Fool Bar markeert het moment waarop Douwe Bob meer dan ooit van zichzelf laat zien. En dan vooral van zijn unieke, kunstzinnige, vrije, hedonistische persoonlijkheid. Douwe Bob won het Eurovisie Songfestival zonder het te winnen, door met zijn muziek en presentatie te overtuigen met die nummers die zo eigen zijn en bij niemand anders passen; door nieuw publiek te overtuigen en met kracht zijn eigen plek op te eisen. De jury is erg onder de indruk van de ontwikkeling die deze jonge popster zo snel heeft doorgemaakt en kijkt uit naar diens artistieke toekomst.
Juryrapport Rock: KENSINGTON – CONTROL
Twee, drie of vijf Ziggo Domes: het is momenteel allemaal geen probleem voor Kensington, de band waarop even geen enkele maat lijkt te staan. Kwestie van consolideren zou je zeggen, maar daar hebben deze Utrechters niet voor gekozen. Voor het vierde album Control werd de almaar door denderende trein even helemaal stilgezet. Het viertal blijkt meer in huis te hebben dat de karakteristiek epische stadionanthems waarmee ze die Ziggo Dome-reeks wisten te realiseren. Ook uit de veel persoonlijkere teksten van Eloi Youssef blijkt een onvoorzien sterke ontwikkeling. Kensington was al larger than life toen dit album verscheen, de verrassing zat in de details, de nuance, het lef het roer om te gooien en te vernieuwen. Een Britrocker, een dramakoning, een baslijntjesfreak en een punkdrummer: de ingrediënten voor muzikaal experiment zijn meer dan aanwezig bij Kensington. Dat de groep op het toppen van hun zegetocht dat experiment is aangegaan en met veel succes ook artistieke groei najaagt en erin slaagt om artistiek én commercieel te scoren en te boeien is voor de jury reden hen te belonen met een Edison.
Juryrapport Hiphop: ROTTERDAM AIRLINES – GATE 16
Met drie sterke mixtapes van most valuable player Sevn Alias, die met zijn eigenzinnige, sfeervolle straatrap in korte tijd uitgroeide tot een van de populairste rappers van het moment, zette het jonge platenlabel Rotterdam Airlines zich in twee jaar tijd solide op de kaart als een belangrijke speler op de hiphopmarkt. De titel van dit album, waarop het platenlabel haar hechte artiestenstal presenteert, had ook kunnen zijn: Team Work Pays Off. Sterspeler Sevn Alias en boeiende Rotterdam Airlines-acts als de prettig lome rapper Kevin, de jonge Lil Saint en medeoprichter van het label Jairzinho, maakten samen een heerlijk aanstekelijk, divers en hitgevoelig album met als absolute kers op de taart de niets en niemand ontziende kraker Gass, dé rap-hit bij uitstek van afgelopen jaar. Het is zeldzaam dat een label zich in zo’n korte tijd zo sterk op de kaart zet, en met een dergelijk uitgebreide en gevarieerde artiestenstal. Dat dit muzikaal zeer diverse aanbod van talent met de eerste verzamelalbum direct meedraait in de absolute top, dikke hits scoort en ook live flink indruk maakt, is uniek en maakt van Gate 16 de winnaar in deze categorie.
Juryrapport Dance: WEVAL – WEVAL
Dit debuutalbum van de Amsterdamse producers Harm Coole en Merijn Scholte Albers, die de afgelopen jaren flink naam maakten met hun festivaloptredens en EP’s, is een statement op niveau. Weval is een onconventionele, vooruitstrevende dance-plaat met een kop en een staart die een groot publiek verdient. De producers hebben met dit officiële debuut duidelijk meer willen maken dan alleen een verzameling uitstekende tracks: dit album werkt zowel thuis met een hoofdtelefoon op als diep in de nacht op de dansvloer. Het is een plaat waarop veel te ontdekken is, die een perfecte soundtrack kan zijn voor een ontspannen feestje, maar ook uitnodigt tot verdieping, mijmeren en aandachtig luisteren. De jury is erg enthousiast over de verrassende productiekeuzes en verfrissende geluiden en de authentieke, zeer eigen stijl die Weval neerzet. De muzikale opbouw, zowel van de nummers op zich als het album als geheel, is meesterlijk en voortdurend boeiend. Een debuut op absoluut topniveau.
Juryrapport Alternative: KLANGSTOF – CLOSE EYES TO EXIT
Soms breken Nederlandse groepen pas in Nederland door wanneer ze internationaal al door alles en iedereen zijn opgepikt. Klangstof, van oud-Moss-bassist Koen van de Wardt, wordt op gerenommeerde blogs bejubeld en staat later dit jaar op festival Coachella, maar moet in eigen land nog goed op stoom komen. Dát dit gaat gebeuren, staat voor de jury buiten kijf. Klangstof maakt prachtige, sfeervolle, avontuurlijke nummers die het ene moment aan filmmuziek doen denken en dan weer aan een hybride tussen Radiohead en Jean Michael Jarre. Maar Klangstof is vooral een eigenzinnige act die langzaam op de luisteraar groeit om hem of haar daarna niet meer los te laten. Naar deze muziek luisteren is een magische beleving die ook op het podium sterk standhoudt. Klangstof maakte naar mening van de jury een album dat uitdaagt tot verdieping, een plaat vol creatieve vondsten en terugkerende thema’s die niet in één keer alle geheimen prijsgeeft, maar uitnodigt tot intensief luisteren en ontdekken en verbanden leggen. Een boeiende band die de jury graag een extra zetje geeft.
Juryrapport Nieuwkomer: INDIAN ASKIN – SEA OF ETHANOL
Indian Askin’s Sea Of Ethanol is een niet te negeren uitnodiging deze dynamische groep zo snel mogelijk live aan het werk te gaan zien. De brutale, nieuwerwetse en tegelijkertijd prettig pretentieloze mix van 60’s-psychedelica en 90’s-viezigheid is goed voor een ijzersterk en volstrekt onvoorspelbaar debuutalbum. De vierkoppige band maakte van het debuut een prachtig laag voor laag opgebouwde plaat. Nadat het Indian Askin-balletje in 2015 al veelbelovend begon te rollen, was deze vorig jaar nauwelijks meer te stoppen nadat ook de media hen na Sea Of Ethanol bombardeerden tot groep om in de gaten te houden. Inmiddels, wéér een jaar verder, is de groep nog altijd volop voorwaarts in beweging. Meer dan reden voor een vooral heel hard aanmoedigende Edison bij de Nieuwkomers, aldus de jury.
Juryrapport Volksmuziek: ANDRÉ HAZES JR. – LEEF
Wie junior zegt, zei senior in het geval André Hazes. Maar kleine jongens worden groot en Dré junior zingt sinds vorig jaar niet meer dóór zijn vader, maar hooguit nog óver. Hij is een eigen artiest geworden. Zijn album Leef is eerlijk, oprecht en heeft een persoonlijk stempel. Het album wil meer dan eenvoudig scoren en heeft hem publiek opgeleverd van alle leeftijden. Dat hij begin dit jaar twee keer – vrij uniek in zijn genre - de AFAS Live vol zong, was geen toeval. Wanneer een zanger in één jaar twee dikke klassiekers aan zijn genre toevoegt als Leef en Hé Ouwe dan sta je aan de top en heb je jouw publiek gevonden. André Hazes junior is nog jong, net 23 geworden, en nu al extreem succesvol, terwijl het grootste deel van zijn carrière nog voor hem ligt. De jury kijkt ernaar uit hem verder te zien groeien.
Juryrapport Videoclip: TYPHOON – WE ZIJN ER REGISSEUR: IVAN BARBOSA
De Lobi Da Basi-trein begon in juni 2014 te lopen en is sindsdien niet meer gestopt. Wát een zegetocht had Typhoon sinds de release van zijn ijzersterke tweede album, eind vorig jaar culminerend in een gezamenlijk optreden met muzikale bondgenoten Sticks en Rico in de Ziggo Dome. In deze indrukwekkende, op Kaapverdië geschoten mini-film bij het intro-nummer van zijn nog steeds nadreunende meesterwerk, speelt Typhoon een tot slaaf gemaakte man die gemaskerd wordt afgevoerd en afgeranseld, die uiteindelijk zelf de zweep oppakt en de slavendrijver furieus aankijkt. Daarna zien we hem voor een publiek dat luidkeels rapt: ,,We Zijn Er.” Barbosa en Typhoon maakten een video op topniveau, met de kwaliteit van een speelfilm, waarin ze de misdaad van de slavernij invoelbaar maken, die in deze tijd plaatsen en zo de kijker en luisteraar dwingt na te denken over niet alleen de geschiedenis van kolonisatie en mensenhandel, maar ook de echo’s daarvan in het heden. Een ijzersterk statement.
Juryrapport Song: MARTIN GARRIX FT. BEBE REXHA – IN THE NAME OF LOVE
Met Martin Garrix heeft Nederland weer een dance-artiest van absoluut topniveau. Hij is een jonge wereldster die over de wereld als headliner op festivals staat, die de grootste talkshows in het buitenland aandoet en een boegbeeld is van het ongekende succes van elektronische muziek uit Nederland. Maar ook een producer en muziekliefhebber die zichzelf na zijn internationale doorbraak heeft gedwongen te vernieuwen en verder te ontwikkelen. Met monsterhit In The Name Of Love toonde hij als een kameleon te kunnen schakelen tussen stijlen. In de rijzende ster Bebe Rexha vond hij een perfecte match voor een signatuurtrack die nog jaren en jaren meegaat. Geen discussie daarom aan de jurytafel, Martin Garrix heeft met In The Name Of Love een wereldhit van grote klasse gemaakt en kende daarin in Nederland in 2016 geen enkele concurrentie.
Juryrapport Album: BROEDERLIEFDE – HARD WORK PAYS OFF 2
In Rotterdam zijn ze nu nog records aan het tellen, het waren er teveel dit jaar. Het mooiste record zullen de dertien weken zijn die Hard Work Pays Off 2 op 1 stond in de Album Top 100. 2016 was, zonder twijfel, het jaar van Broederliefde, en dat hadden er toch niet veel aan het begin van het jaar voorspeld. Maar de jongens van Broederliefde bouwden, bouwden en bouwden vanuit Spangen aan een almaar groeiende schare fans en na, inderdaad, heel hard werken, was de pay off dit jaar extra, extra zoet. Het gaat bij deze groep dan wel vaak over de vele records, maar de jury wil graag ook aandacht voor de muziek vragen. Want Hard Work Pays Off 2 is een hitgevoelig, veelzijdig en genredoorbrekend album waarop het popgeluid van nu wordt gedefinieerd. De gemengde sound van Broederliefde, een mengeling van moderne rap en R&B met Auto-Tune-zang en invloeden uit dancehall, reggae, afrobeats en nog veel meer, is dé popsound van 2016.Hard Work Pays Off 2 was dé zomerplaat van 2016 en Jungle het nummer waar de schoolpleinen het hardst op gingen. Een ongekende triomf.