Door: Werner Schlosser
‘Pop’ staat in de muziekindustrie voor ‘populair’. Dat even als noot vooraf, voor wie zich erover verbaast dat het veelal populaire artiesten zijn die de prijs krijgen toegekend. Editie 2011 had echter ook weer de nodige verrassingen in petto.
Balkonscène
Behalve de Edisonwinnaars mag ook het gala zelf zich in een grote populariteit verheugen. Dat bleek niet alleen uit de aandacht in de media, achteraf, maar ook uit de belangstelling voor de voorafgaande bijeenkomst voor genodigden. Al met al waren ruim 150 gasten bij het besloten feestje aanwezig. Dat betekende dat de ruimte op de 23e verdieping van WTC-De Beurs in Rotterdam, waar het samenzijn de voorgaande jaren was gehouden, te klein werd. Daardoor moest noodgedwongen worden uitgeweken naar een prachtige plek op het balkon van de tweede verdieping, met uitzicht op de zaal.
Schreeuw om cultuur
Wie dan denkt dat daar de politieke noten gekraakt worden, heeft het mis. De boboborrel verliep in een ongedwongen sfeer. Het was presentatrice Daphne Bunskoek die in haar opening van het Edison Pop Gala 2011 de gelegenheid ten baat nam om te wijzen op het belang van muziek binnen het culturele erfgoed, en dat daar toch vooral zorgvuldig mee moet worden omgesprongen. Edison-directeur Paul Solleveld, die tijdens de bijeenkomst vooraf al een praatje gehouden had, beperkte zijn publieke openingsverhaal tot een iets uitgebreidere versie van ‘Leuk dat u er bent en veel plezier vanavond’.
Dat die wens zou uitkomen, stond eigenlijk al op voorhand vast. Het gremium optredende, uitreikende en ontvangende artiesten was van een hoog niveau. In lijn met dat niveau, en om het culturele karakter van de Edison Pop nog maar eens te onderstrepen, werd begonnen met de award in de categorie Kleinkunst/Theater. Die werd door Herman Finkers overhandigd aan streekgenoot Daniël Lohues. Hij werd, naar later zou blijken, de grote winnaar van de avond.
Twee keer dubbel
Winnaar in de categorie Beste Nieuwkomer werd Krystl, die de show ook swingend had geopend. Zij kreeg het beeldje uit handen van Roosmarijn Reijmer, die als kersvers presentator van het VPRO-radioprogramma 3VOOR12 steeds bekender wordt, maar blijkbaar voor Bunskoek nog net niet voldoende profiel heeft om te weten dat zij niet Roosmarijn ReijmerS heet. Wellicht dat deze dubbele vermelding helpt…
Racoon maakte dit jaar kans op maar liefst drie Edisons en sleepte wellicht de belangrijkste, die voor Beste Groep, ook daadwerkelijk in de wacht. In zijn dankwoordje liet zanger Bart van der Weide licht geprikkeld weten dat hij vond dat Racoon ‘al jaren mooie muziek maakt’. Een niet geheel terechte opmerking, aangezien de band in 2006 ook al een Edison had gekregen in de toenmalige categorie Beste Groep Nationaal.
Niet in een hokje
Toen jurylid Erik Kross het podium opkwam om de volgende prijswinnaar bekend te maken, stond de band Happy Camper al opgesteld voor het volgende optreden. Groot was de verrassing toen Kross aankondigde dat er een Speciale Juryprijs in het leven geroepen was en dat die Edison aan Happy Camper was toegekend. Deze prijs ligt in lijn met de Edison Klassiek, waar dit jaar voor het eerst een onderscheiding werd toegekend in de categorie Ontdekking. Bij Pop is de prijs meer gerelateerd aan een bijzonder uniek project, en dat is Happy Camper. Of, zoals de jury het verwoordde, een ‘hartverwarmend en inspirerend’ initiatief.
Next up: de publieksprijzen. Next To Me van Ilse DeLange werd dit jaar uit een voorselectie van 20 liedjes verkozen tot Beste Song. De zangeres nuanceerde de uitslag op de van haar bekende wijze: “Mijn fans zijn nu eenmaal heel fanatiek als het op stemmen aankomt.”
Simon Keizer herhaalde die opmerking toen Nick & Simon de publieksprijs voor Beste Album (Fier) mochten ophalen. Nick Schilder voegde daaraan toe: “De Edison is een monument in de muziekindustrie en was een prijs die in onze prijzenkast maar bleef ontbreken.” Hij zei ‘opgelucht’ te zijn dat die open plek nu gevuld zou worden.
Stimulans
Als Anouk nog een aanmoediging nodig heeft, dan is het een aansporing om nog eens een gewonnen award te komen ophalen. De zangeres heeft echter al zo vaak aangegeven daar geen prijs op te stellen. Moet dat dan voor de jury aanleiding zijn om haar de Edison Beste Vrouwelijke Artiest niet toe te kennen, als zij dat wel is? Blijkbaar niet. En dus kweet juryvoorzitter Leo Blokhuis zich IJzeren Heinig van zijn taak.
Hij gaf aan zich te realiseren dat kiezen tussen (in dit geval) Ilse DeLange, Marike Jager en Anouk appels met peren vergelijken is, en dat door een winnaar te kiezen ook onbedoeld twee verliezers worden gecreëerd. Artiesten worden dus in een competitie geperst waar ze niet om gevraagd hebben. Hij riep hen dan ook op de nominatie te zien als prijs en een uitverkiezing dus als slagroom op de taart.
Anouk kwam haar Edison dus niet afhalen, maar Blokhuis zei er hoogstpersoonlijk voor te zullen zorgen dat die bij Anouk komt. Om er met enige realiteitszin aan toe te voegen: “Ik weet dat ik het risico loop dat ik een foto teruggetwitterd krijg waarop het ding in de vuilnisbak ligt, maar goed.”
Rob de Nestor
De Beste Mannelijke Artiest was wel in de zaal. Rob de Nijs, die in 1963 zijn eerste hit scoorde, liet Armin van Buuren en Guus Meeuwis achter zich. “68 en dan nog een Edison, dat kan namelijk”, reageerde hij trots. De prijs betekende indirect een tweede bekroning voor Daniël Lohues, die het onderscheiden album (Eindelijk Vrij) produceerde.
Lohues speelde een solonummer en daarna nog eentje met De Nijs samen. De bedoeling was eigenlijk, dat deze akoestische set zou worden gespeeld op een klein podium, middenin de zaal, maar dat bleek uiteindelijk te intiem. Het is dan ook ongebruikt backstage blijven staan.
Eerbetoon
Daardoor ging wel een geplande knallende overgang naar het hoofdpodium, waar Guus Meeuwis bij wijze van verrassing een nummer van Marco Borsato zou inzetten, een beetje de mist in. De ereceremonie voor Oeuvreprijswinnaar Borsato begon nu met de overhandiging, door Meeuwis, van het beeld. Dat deed hij zoals we van hem gewend zijn: “Je hebt de lat voor ons in Nederland heel hoog gelegd, hebt dingen voor elkaar gekregen waarvan men dacht dat het niet kon en je bent nog een goeie pik ook.”
Dat Borsato het hart op de juiste plaats heeft, bleek wel uit het feit dat ook hij een politiek getint dankwoord sprak. Aan de jury gaf hij mee, dat deze Oeuvreprijs voor hem de mooiste van al zijn in totaal 12 Edisons was. Hij noemde het 'een nieuw begin'.
Het Gala kwam ten einde met een muzikale ode aan de winnaar, gebracht door Simon Keizer, Krystl, Ben Saunders en Guus Meeuwis.
Blik vooruit
Na deze succesvolle editie heeft de Edison Stichting ook al ideeën voor de toekomst. Zo is het Gala al enkele jaren een besloten bijeenkomst, maar komt vanuit het publiek steeds vaker de vraag ‘kan ik er niet bij zijn?’. Er wordt dus serieus over gedacht volgend jaar weer een publieksevenement te organiseren.
Dat het Edison Gala zo’n gewild programma is, komt mede doordat over aandacht vanuit de media niet te klagen valt. Er was dit jaar weliswaar geen rechtstreekse tv-uitzending, maar alle belangrijke nieuws-, actualiteiten- en showrubrieken besteedden aandacht aan het Gala. Van NOS Journaal en RTL Nieuws tot Boulevard en Shownieuws. Worden al die kijkers bij elkaar opgeteld (toegegeven, dat vertekent een beetje), dan komt dat op het respectabele aantal van ruim 5,5 miljoen uit. Daar kan geen live tv-uitzending tegenop. Wat niet wegneemt dat de Edison Stichting welwillend staat tegen voorstellen van omroepen die de kosten voor zo’n uitzending willen dragen…