Door: Werner Schlosser
Na een paar jaar in Rotterdam te hebben plaatsgevonden, was het Edison Pop Gala dit jaar weer in Amsterdam neergestreken. Logisch ook, verklaarde presentatrice Daphne Bunskoek in haar inleiding met een knipoog: “Vooral voor de mensen uit de muziekindustrie was Rotterdam altijd heel ver weg, maar voor de mensen uit Rotterdam en omgeving is Amsterdam helemaal niet zo ver weg. Daarom zijn we nu weer terug in Amsterdam, want dat is voor iedereen dichtbij.”
Binnen 24 uur na de Grammy Awards werd de op een na oudste muziekprijs ter wereld, de Edison, uitgereikt. Het gala verliep technisch niet helemaal perfect en het publiek gaf niet echt blijk van een jubelende feeststemming, maar muzikaal was niets op de avond af te dingen. Massaler dan bij eerdere edities waren de genomineerde artiesten naar de Heineken Music Hall gekomen om te horen of zij een beeldje hadden gewonnen. De acts die optraden waren in dat opzicht slechts het puntje van de ijsberg.
Opening
Nadat Kane de avond had geopend, gaf Bunskoek Paul Solleveld, directeur van de Edison Stichting, het woord. Hij noemde het gala ‘het feest van de muziek’. Maar is het ook feest voor de muziekindustrie? Volgens Solleveld wel. “Er heeft een omwenteling plaatsgevonden die heeft geleid tot een nieuwe dynamiek, een nieuw ecosysteem en nieuwe spelers, die allemaal worden gesterkt door het feit dat aanbod en consumptie van muziek groter zijn dan ooit.” Dat uit zich onder andere in het snel uitverkopen van diverse evenementen en festivals en een grote hoeveelheid muziek op televisie.
Speciale Juryprijs
Aansluitend reikte Leo Blokhuis voor de tweede keer een speciale juryprijs uit. Die is in het leven geroepen omdat er altijd wel een mooi project is, dat niet in een van de vaste Edison-categorieën is onder te brengen. Dit jaar was dat Lorrainville. Blokhuis overhandigde het beeldje aan de initiatiefnemer, mixer/producer Guido Aalbers. Die begon door via Facebook een hoes te bedenken voor een niet bestaand album en besloot vervolgens dat album dan ook maar te gaan opnemen. Hij kreeg hierbij hulp van artiesten als Peter Slager (Bløf), Bertolf en Anneke van Giersbergen.
Aalbers vertelde dat hij een half uur van tevoren nog nietsvermoedend het geluid verzorgde voor Kasper van Kooten & Bertolf bij De Wereld Draait Door, waar hij min of min ontvoerd werd richting de HMH. “Vandaar ook mijn rode smoking”, grapte hij, verwijzend naar zijn felgekleurde trainingsjasje.
Frédérique Spigt toonde zich vervolgens helemaal in haar element in haar nieuwe countryjasje. Ze speelde Hunted Like A Fox van haar voor een Edison Kleinkunst /Theater genomineerde album LAND.
Beste Nieuwkomer
Minister van OC&W Jet Bussemaker mocht de prijs overhandigen aan de Beste Nieuwkomer: Gers Pardoel. Ze gaf aan zelf tot een oudere generatie te behoren en vooral te luisteren naar Fleetwood Mac, Sting en Joe Jackson, maar via haar dochter ook fan te zijn geworden van Adele. “Nieuwe muziek komt vooral via kinderen en kennissen tot me. Ik vind het mooi om te zien dat beginnende artiesten tegenwoordig in staat zijn via social media grotere bekendheid te krijgen.”
Beste Groep
Direct daarna werd Johnny de Mol het podium opgeroepen, die volgens Bunskoek ‘vroeger nog weleens een koortslip uitdeelde, maar vanavond de Edison Beste Groep’. De Mol speelt zelf gitaar, maar heeft uiteindelijk voor acteren gekozen. “Ik weet ook niet of ik een leven als muzikant had overleefd, want er komen toch een hoop feestjes bij kijken.”
De prijs was toegekend aan Kane, dat daarmee zijn negende Edison in de wacht sleepte. Zanger Dinand Woesthoff legde in zijn dankwoord een pijnpuntje van de avond bloot: “We waren hier twee jaar geleden ook, en misschien lag het aan de aanwezigheid van Prinses Maxima, maar ik had toen het idee dat het veel meer met muzikanten onder elkaar was en dat iedereen het toen heel leuk vond om hier te zijn.” Zelfs zijn oproep om ‘met zijn allen even te laten zien dat we er zijn’ werd met een lauw applausje beantwoord. De akoestiek van de HMH was daar ook debet aan.
Gelukkig zorgden de jonge honden van DeWolff weer voor wat pit in het programma met hun ronkende psychedelische bluesrock. De Limburgse band schudde de zaal wakker met Voodoo Mademoiselle van hun voor een Edison Publieksprijs Beste Album genomineerde cd IV. Bunskoek grapte daarna nog tegen het publiek: “Jullie zijn weer iets opgewarmd, want jullie waren wat rustig. Pas op hè, we gaan zo weer terug naar Rotterdam.”
Beste Man
Marco Borsato voegde zich bij haar op het podium voor de uitreiking van de Edison Beste Man. Borsato is zelf bij 13 van zijn 20 nominaties in de prijzen gevallen. “Volgende keer krijg ik er een bordspel bij, zodat ik ermee kan spelen.”
Voor winnaar Blaudzun was het zijn eerste Edison. Hij verklaarde na de overhandiging: “Liedjes schrijven en zingen heeft helemaal niets met prijzen en wedstrijdjes te maken. Ik zie dit dan ook vooral als een enorme schouderklop.” Die nam hij evenwel met dank in ontvangst.
Beste Vrouw
De Edison Beste Vrouw was voor Trijntje Oosterhuis. Angela Groothuizen mocht hem aan haar geven. Zij is zelf bezig met de oprichting van de Brand New Talent Academy. Groothuizen signaleert: “Elke generatie lijkt weer beter talent af te leveren, maar het wordt steeds moeilijker om je eigen signatuur te vinden.” Ze omschrijft BNTA als ‘een liefdevol hobbyproject’, waarvan hoopt dat het op termijn in ieder geval één grote muzikant oplevert.
Bij de vertoning van het filmpje met de genomineerde vrouwen bleek de beamer een vervelende streep middenin het beeld te laten zien. “Het leek wel alsof ze allemaal paaldanseres waren”, merkte Bunskoek droogjes op. Dat deed echter inhoudelijk geen afbreuk aan het drietal, waaruit Trijntje Oosterhuis dus tot winnares verkozen was.
Ze noemde het heel bijzonder dat haar album Wrecks We Adore was geproduceerd door een vrouw die ook ‘nogal kan zingen’, “dus ik bedank Anouk ook een beetje dit jaar.”
Tussendoor memoreerde Bunskoek dat het Edison Pop Gala 2013 voor het eerst ook op YouTube werd uitgezonden. Ze voegde daaraan toe: “Ik hoor net van Dennis van Kane dat dat €3,50 kost, dus ik weet niet hoeveel mensen er kijken.” Dit gerucht bleef de hele avond hardnekkig de ronde doen, maar het berustte niet op waarheid. Dat neemt niet weg dat de kijkcijfers aantoonden dat dit medium nog in de kinderschoenen staat. Maar de Edison is wel op YouTube van de partij, en gratis ook!
De kersverse Edison-winnaar Blaudzun speelde vervolgens de single Elephants van zijn derde, opnieuw door hemzelf geschreven, gearrangeerde en geproduceerde album Heavy Flowers. Daarmee bereikte hij definitief het grote publiek in Nederland, en ook in de Duitstalige landen en de Verenigde Staten is de cd net uit.
Kleinkunst/Theater
Voor de uitreiking van de Edison Kleinkunst/Theater was schrijver/cabaretier Arjen Lubach gevraagd, die zelf ooit de hit Jelle scoorde, als Slimme Schemer featuring Tido. “Wat ik leuk vind aan deze genomineerden, is dat het zelf ook muzikanten zijn en geen grappenmakers die denken hun grapjes te moeten afwisselen met een paar liedjes.”
Winnaar in deze categorie werd een zichtbaar verraste Alex Roeka. “Ik ben verbijsterd. Dat ze een gek uit het theater twee keer zo’n beeldje geven had ik nooit verwacht.” Van alle mensen die hij had kunnen bedanken noemde Roeka zijn label Excelsior, dat hem in staat gesteld heeft zijn cd Gegroefd te maken en die prachtig vormgaf.
Publieksprijs Beste Song
538-dj en Edison-jurylid Jeroen Nieuwenhuize maakte bekend wie volgens het publiek het beste nummer gemaakt heeft. Mede dankzij de intensieve inzet van social media door de Edison Stichting was het aantal stemmen dit jaar verdrievoudigd vergeleken met vorige keer. Dus niet alleen onder artiesten, maar ook onder de Nederlandse muziekliefhebbers stijgt het draagvlak voor de prijs. De populariteit van Nederlandse muziek in zijn algemeenheid vertaalt zich volgens Nieuwenhuize in het feit dat in sommige uren van de door hem gepresenteerde Top 40 maar liefst 70% van alle liedjes van eigen bodem is. En van al die nummers was Oceaan van Racoon volgens het publiek de beste song.
Zanger Bart van der Weide van de Zeeuwse band noemde de uitverkiezing ‘heel erg tof, maar ook heel erg schraal na 15 jaar Engelstalige muziek gemaakt te hebben’. Hij doelde daarmee op het feit dat dit Nederlandstalige nummer een eenmalig uitstapje was (en is) voor de soundtrack van de film ‘Alles Is Familie’. Gitarist Dennis Huige voegde hier dan ook aan toe dat Racoon deze Edison eigenlijk te danken heeft aan scenarioschrijfster Kim van Kooten, zonder wie de band deze stap nooit gezet zou hebben.
Publieksprijs Beste Album
Nadat Trijntje Oosterhuis met een live vertolking van Knocked Out had laten horen waarom ze de Edison Beste Vrouw dik verdiend heeft, was de een na laatste categorie aan de beurt: de Publieksprijs Beste Album. Daniel Dekker, eindredacteur TROS Radio 2 en 3FM, mocht eerst uitleggen dat je als Edison-jurylid weliswaar geen groupies hebt, maar dat het toch heel leuk is. “Ik vind het leuk om een paar keer per jaar met collega’s op het scherpst van de snede te discussiëren over muziek. We zijn het vaker oneens dan eens, maar uiteindelijk moet je wel met een gezamenlijk oordeel komen.” Daarom was hij ook blij dat voor deze prijs het publiek het nodige in de melk te brokkelen had. En dat liet zijn keuze vallen op de cd Sterker van Nick & Simon.
Omdat Simon Keizer aan een verre reis bezig is, werd de award opgehaald door Nick Schilder. Hij liet weten deze Edison niet te hebben zien aankomen, omdat het duo steeds meer van volks naar pop aan het opschuiven is. Met dit album hebben zij in zijn optiek drie stappen in die richting gezet, met het risico van hun doelgroep te vervreemden. Dat is echter niet gebeurd. In tegendeel, getuige deze publieksprijs.
Onbedoeld zorgde Schilder nog voor een hilarisch moment door Simon te bedanken, ‘die mij al zeven jaar trekt’. Dat corrigeerde hij snel (maar niet snel genoeg) in ‘die al zeven jaar heel goed met mij omgaat’.
Oeuvreprijs
In oktober vorig jaar was al bekendgemaakt dat Doe Maar de Edison Pop Oeuvreprijs zou krijgen. “Die band gaat al zo lang mee, dat ze hun eerste Edison nog uit handen van Thomas Alva Edison zelf kregen”, aldus Bunskoek, maar dat was niet helemaal waar…
Gers Pardoel, een van de vele artiesten die op het recente album Versies/Limmen Tapes met Doe Maar samenwerkten, overhandigde de Oeuvreprijs aan het viertal. Hij roemde vooral hun ‘tunes’, de oprechtheid in hun teksten en de pure, eerlijke personen die de bandleden zijn. Het feit dat hij de Oeuvreprijs mocht uitreiken noemde Pardoel ‘fucking vet’. En dat is het natuurlijk ook.
Hennie Vrienten memoreerde in zijn dankwoord dat de liedjes van Doe Maar zo’n 35 jaar geleden geschreven zijn. “Er stond vanavond een aantal artiesten op het podium dat al 3, 9, 13 16, 20 Edisons had. Dit is onze eerste. De jury heeft er 35 jaar de tijd voor genomen om hier goed over na te denken, dus het is een zeer weloverwogen beslissing. Dan moet je blij zijn.”
Met deze opmerking kreeg hij de lachers op zijn hand, en hij is ook veelvuldig gequote, maar het doet niet helemaal recht aan de geschiedenis. Zoals in het boek ‘50 Jaar Edison’ te lezen is, werd al in 2000 geprobeerd Doe Maar de Oeuvreprijs toe te kennen, maar weigerde de band destijds te voldoen aan de eis om te komen optreden. Hoe dan ook, net als toen is de prijs anno 2013 zeer verdiend!
Tribute
Evenals Oeuvreprijswinnaar Marco Borsato tijdens de vorige editie, werd Doe Maar in het zonnetje gezet met een hommage door diverse artiesten. Na enkele technische hindernissen vertolkte Gers Pardoel Liever Dan Lief, The Opposites Belle Hélène en zette Fresku Pa naar zijn hand. De oproepen vanaf het podium voor ‘losse heupen van voor naar achter’, ‘zingen’ en ‘gooi die handjes op’ vonden niet echt navolging, maar muzikaal gezien kwam met deze tribute wel degelijk een knallend eind aan dit Edison Pop Gala.
Het Edison Pop Gala werd dit jaar voor het eerst live gestreamd via YouTube. Daar is de uitzending ook terug te zien. Hier is ook een backstageverslag van het gala te bekijken.